به گزارش سلام لردگان به نقل از پايگاه خبري ملت - سئوالي که ممکن است به ذهن متبادر شود اين است که آيا اين حرکات براي جلب نظر مردم است يا نه؟ دستاني پشت پرده وجود دارد که اين‌گونه گفتمان‌ها موجبات رضايت آن‌ها را فراهم مي‌کند؟
واکاوي جواب اين سئوال، ما را به سمت حکايت غم‌انگيزي پيش مي‌برد که هيمنه پوشالين امريکا که روزي خود را هژمون جهان مي‌دانست را بيش از پيش برملا مي‌کند.
در ميان کشورهايي که مورد تعرض اسرائيل و صهيونيست‌ها قرار گرفته‌اند شايد کم‌تر کشوري را بتوان در حد و اندازه امريکا يافت که مطيع امر کامل اسرائيل باشد. اين وابستگي به اسرائيل و فرمان‌پذيري از آن را که مي‌توان نوعي بهره‌کشي و استثمار تلقي کرد در لايه‌هاي ساختار حکومت امريکا تاثيري شگفت نهاده است، تا جايي که کانديداهاي رياست جمهوري حاضر به طي مسافت چند هزار کيلومتري از امريکا به تلاويو براي کسب نظر مساعد صهيونيسم‌ها مي‌شوند.
اگر امروز شعار فرد کانديد در آمريکا اين است که ايران بايد نابود شود حتي به قيمت خونريزي در آن کشور، قطعا دستاني پشت پرده اعمال فشار مي‌کنند و گرنه ملت آمريکا تجربه خوبي از اين حرف‌ها ندارند و قطعاً اين گفتمان ديد منفي در اذهان عمومي جامعه آمريکا ايجاد مي‌کند. پس مسلماً دموکراسي که امريکا صداي آن را با بانگي بلند در جهان انتشار مي‌دهد، حربه و حيله‌اي بيش نيست. دموکراسي که مردم، محور راي آوردن دولتمردان آن کشور نباشند، يک ديکتاتوري مطلق و وابسته است.
اين رخداد حدود نيم قرن است که در حکومت آمريکا رخ داده است. امروزه اين مورد بسيار قوي‌تر عمل مي‌کند به طوري که مثلاً در کنفرانس سالانه‌ي آي‌پک که يکي از لابي‌هاي بزرگ اسرائيلي در آمريکا است، رئيس‌جمهور، معاونش و وزير خارجه‌ي آمريکا حتماً بايد شرکت کنند. سناتورهاي برجسته (نه هر سناتوري) شرکت مي‌کنند. نمايندگان کنگره (باز نه هر نماينده‌اي) نيز بايد با هماهنگي آي‌پک در اين کنفرانس شرکت مي‌کنند.
صهيونيست‌ها با نفوذي که در تشکيلات قانون‌گذاري يا ساختارهاي قوه مجريه و قضاييه دارند، به جايي رسيده‌اند که حکومت امريکا چون موم در دستان آن‌ها است.
به عنوان مثال نفوذ لابي صهيونيست در مجالس قانون‌گذاري امريکا در سال 2010 در دادگاه عالي امريکا موجب محدوديت هزينه‌ها‌ي تبليغات کانديداها شد. اين تصميم به وابسته شدن ساختار سياسي امريکا به پول منجر شد که دقيقاً با خواسته‌هاي صهيونيسم مطابقت دارد. کانديدي که رابطه با اسرائيل را در سر نپروراند خود را به ورطه نابودي کشانده است و اميدي به رشد آن در عرصه انتخابات نخواهد بود. نمونه‌هاي متعددي از اين قبيل وجود دارد. آقاي دنيس جان کوسينيج نماينده‌ي ايالت اوهايو در کنگره‌ي آمريکا، کانديداي رياست‌جمهوري شد، اما به خاطر همين فشارها نتوانست موفق شود و در نهايت با فشار‌هاي صهيونيست‌ها از کنگره هم حذفش کردند.
به نظر مي‌رسد مهم‌ترين هزينه‌ي حمايت آمريکا از اسرائيل، تهي‌شدن کشورش است که مي‌توانست به خاطر سابقه، جمعيت و ثروتش مهم باشد. اما اکنون ما با کشوري مواجهيم که در درمان بحران‌هاي خود نيز دست به گريبان ديگران است. علت اين همه افت شديد قدرت امريکا و وجود اين‌گونه مشکلات در داخل، نفوذ صهيونيست‌ها در سيستم مديريت آمريکاست.